Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Przychodzisz do mnie, nie mówisz nic,
Lecz ukazujesz swe rany,
Śmiertelną bladość zmartwiałych lic
I całun krwią twą zbryzgany!
Zatapiasz we mnie żałosny wzrok,
Co w pierś mi wbija swe ostrze,
Aż grozę śmierci, nicestwa mrok
Nade mną wkoło rozpostrze.
W duszę mi spływa rozpacz i wstyd,
I cała konania męka...
I potępieńców ściga mnie zgrzyt...
I serce z bólu mi pęka!
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Przychodzisz do mnie
Dodaj komentarz
Przychodzisz do mnie
Adam Asnyk
|
Lecz ukazujesz swe rany,
Śmiertelną bladość zmartwiałych lic
I całun krwią twą zbryzgany!
Zatapiasz we mnie żałosny wzrok,
Co w pierś mi wbija swe ostrze,
Aż grozę śmierci, nicestwa mrok
Nade mną wkoło rozpostrze.
W duszę mi spływa rozpacz i wstyd,
I cała konania męka...
I potępieńców ściga mnie zgrzyt...
I serce z bólu mi pęka!
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Przychodzisz do mnie
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Rafał Wojaczek Adam Mickiewicz Fotografia ślubna Dobra Pani Faust George Byron Giaur  |
.:: top ::.
Copyright asnyk.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt